در روایات اهل بیت (ع) برای زائر قبر حسین (ع) درجات بسیار بالایی ذکر شده است. از جمله در روایتی آمده است که هر کس از روی شوق و ذوق به زیارت امام حسین (علیه‌السلام) برود، خداوند متعال، هزار حج و هزار عمره قبول شده برایش می‌نویسد و اجر و ثواب هزار شهید از شهدای بدر و اجر هزار روزه‌دار و هزار صدقه قبول شده و آزاد کردن هزار بنده برایش منظور می‌شود و پیوسته در طول ایام سال، از هر آفتی که کمترین آن شیطان است، محفوظ ماند و خداوند متعال، فرشته کریمی را بر او می‌گمارد تا او را از هر طرف نگهبانی کند و چنانچه در بین سال بمیرد، فرشتگان رحمت الهی بر او حاضر و پس از غسل و کفن او، برایش استغفار و طلب آمرزش کرده و تا قبرش او را همراهی می‌کنند.
آنگاه روزنه‌ای به طول شعاع چشم در قبرش ایجاد می‌نمایند. او را از فشار قبر ایمن داشته و از خوف و ترس دو فرشته نکیر و منکر دور سازند و برایش دری به سوی بهشت گشوده و نامه اعمالش را به دست راستش بدهند و تا روز قیامت، نوری به وی اعطا می‌شود که از پرتو آن، مغرب و مشرق روشن گردد. پس منادی ندا می‌کند: این کسی است که از روی شوق و ذوق حضرت امام حسین (علیه‌السلام) را زیارت کرده است. پس از این ندا، همه به او غبطه خورده و آرزو می‌کنند که ای کاش آنان نیز زائر حسین بن علی (علیه‌السلام) بودند. (1)
امام رضا (علیه‌السلام) درباره استشفا به تربت پاک حسین (ع) می‌فرماید: هر خاکی همچون مردار، خون و ذبح شده بی‌نام خدا، حرام است، مگر خاک قبر حسین(علیه‌السلام) که درمان هر درد است. (2)
امام رضا (علیه‌السلام) در روایتی دیگر از آثار همراه داشتن تربت حسینی چنین یاد کرده‌اند: تربت امام حسین(علیه‌السلام)، به اذن خدا موجب حفظ مال می‌باشد. (3)
و در روایتی دیگر، ثواب آن را برابر با حج دانسته و می‌فرمایند: زیارت قبر حسین (علیه‌السلام)، معادل یک عمره مقبول می‌باشد. (4)
امام رضا (علیه‌السلام) در روایتی دیگر، زائر امام حسین (ع) را زائر خدا دانسته و می‌فرمایند: کسی که قبر حسین (علیه‌السلام) را در کنار فرات زیارت کند، مثل کسی است که خدا را در بالای عرش، زیارت نموده است. (5)
آمرزش همه گناهان، اثر دیگری است برای زیارت امام حسین (ع) که امام رضا (ع) به آن اشاره کرده‌اند: اگر بر امام حسین (علیه‌السلام) آنچنان گریه کنی که اشک بر گونه‌ات روان شود، هر گناه کوچک و بزرگت از جانب خداوند، آمرزیده می‌شود. (6)
و در پایان به این روایت اشاره می‌کنیم که امام رضا (علیه‌السلام) مدح و ستایش امام حسین (ع) را ستوده و مقام مرثیه‌گوی امام حسین (ع) را بسیار رفیع برشمرده‌اند. امام رضا (ع) می‌فرمایند: هر کسی درباره حسین (علیه‌السلام) مرثیه بسراید، خداوند، بهشت را بر او واجب می‌کند و او را می‌آمرزد. (7)
